Vandaag wil ik het verhaal Rock bottom met je delen waarin ik beschrijf wat voor mij het moment was dat ik stopte met diëten.
Ik ben 27 jaar. Het is een herfstachtige avond in november 2007 en de regen striemt tegen de ramen. Ik zit op de koude tegelvloer, met mijn rug tegen de badrand. De tranen staan in mijn ogen. Want ik heb weer een eetbui gehad. Al jaren vecht ik tegen die eetbuien. Alles heb ik al geprobeerd: diëten, streng zijn en gedisciplineerd. Eten is mijn vriend, maar vooral mijn vijand.
Ik ben op mijn zwaarste gewicht ooit. 20 frustrerende kilo’s ben ik te zwaar. In mijn kledingkast hangen vier verschillende maten, want ik jojo voortdurend. Maat 38, maat 40, maat 42, maat 44 en nu moet ik naar nog een maat groter. Geen enkele broek meer die past.
De regen klettert terwijl ik voel dat ik niet dieper kan vallen.
Het is rock bottom. Alsof ik in een Disney-film zit waarin je een heldin en een slechterik hebt. De heldin moet hem verslaan. Ze moet van hem winnen. Ze is sterk en werkt hard. Maar ondanks haar inzet is de slechterik toch sluwer en sterker, en hij wint de strijd. Altijd. Zo voelt eten voor mij. Als een strijd, die ik heb verloren.
Achteraf zie ik dat moment als een spirituele ervaring.
Jarenlang heb ik deze woorden niet durven uitspreken. Maar ik doe het nu toch, want zo voelde het immers voor mij. En mijn gevoel is waarachtig. Toen in de badkamer ‘voelde’ ik iets. Noem het mijn intuïtie, mijn beschermengel, een aanwezigheid. Iets zei tegen mij: ‘Nathalie, diëten is niet de manier. Als je deze strijd wil winnen, moet je het anders aanpakken.’
Hoe ik het moest aanpakken werd twee dagen later duidelijk. Ik pakte een tijdschrift op van de salontafel en er viel een boek op de grond. Eentje van de stapel die er al een tijdje lag, maar waarin ik nog niet begonnen was. Terwijl ik bukte om het boek op te rapen viel mijn oog op de opengeslagen bladzijde.
Ik begon te lezen en meteen stokte mijn adem in mijn keel.
Er stond: ‘You fist have to find what’s eating you, before you can change the way you eat.’ Of vrij vertaald: als honger niet het probleem is, is eten niet de oplossing. Die quote raakte me. Ergens wist ik wel dat mijn relatie met eten ook zou veranderen. Ik wist dat dat het begin van mijn reis zou zijn. Geen reis naar buiten. Geen reis met een nieuw dieet. Een reis naar binnen, waarin ik mijn eigen vijand moest verslaan.
Wat je tot nu toe gelezen hebt, is een stukje uit het boek dat ik aan het schrijven ben.
Mijn boek wordt geen ‘inhoudelijk’ boek met tips en feitjes over stoppen met diëten. Ik ben daar zelf ook allergisch voor, al die tips. Nee, ik vertel mijn eerlijke en kwetsbare verhaal. Ik vertel de waarheid over mijn worsteling met eten en gewicht.
Je weet, ik heb zelf jaren geworsteld met afvallen, diëten, eebuien en emo-eten. Ik weet maar al te goed hoe het is om af te willen vallen, je lichaam niet mooi en slank genoeg te vinden en daardoor (te) veel bezig te zijn met je eetpatroon.
Jarenlang heb ik een strijd gevoerd met kilo’s en weegschalen. Elk denkbare dieet heb ik gevolgd. Niets hielp. Integendeel: ik werd steeds dikker. In 2007 zat ik op mijn dieptepunt. Mijn eetbuien escaleerden en ik had boulimie. Vaak voelde ik de schaamte en de schuldgevoelens die horen bij overeten en stiekem snoepen. Na elke vreetbui had ik spijt. Maar keer op keer was de drang om te snoepen sterker dan ik.
Het was een lange zoektocht, met vallen en weer opstaan.
Met veel verdriet ook. Want ik moest ook onder ogen zien wat de echte oorzaak van mijn eetprobleem was: dat ik mijn woede en pijn liever inslikte dan dat ik ze toonde. Dat ik door veel te eten en te snacken mijn nare gevoelens probeerde weg te eten. Ik heb hard gewerkt om mezelf terug te vinden. Maar het is me gelukt. Ik kan in de spiegel kijken en blij zijn met wat ik zie.
Mijn boek is voor alle vrouwen die zich herkennen in mijn verhaal. Voor elke vrouw wier leven draait om snoepen en eten, weegschalen en calorieën, en die diep vanbinnen weten dat nóg een dieet haar niet zal helpen.
xx
Nathalie
PS: Wil jij stoppen met diëten – en minder snacken, snoepen of emo-eten? Dan is mijn nooit-meer-op-dieet programma misschien iets voor jou.
